Ξερός βοριάς φυσά και πάλι
χάθηκε ο ήχος της βροχής
στου ονείρου μες την παραζάλη
φτάνει ο καιρός να μ’ αρνηθείς.

Φοβάμαι, κρυώνω, ποτέ μη με ξεχνάς.
Φοβάμαι, κρυώνω όταν δε μ’ αγαπάς.

Ζεστοί καιροί μας αγκαλιάζουν
κι ο ύπνος ήτανε βαθύς
στον κόσμο κοίτα όλα αλλάζουν
δεν πρόλαβες να μ’ αρνηθείς.

Φοβάμαι, κρυώνω, ποτέ μη με ξεχνάς.
Φοβάμαι, κρυώνω όταν δε μ’ αγαπάς.