Όταν φορέσουμε τα ρούχα μας και πάλι
θα `μαστε κάποιοι που δεν ζήσαμε ποτέ
στην ερημιά της εποχής φτάνουν δυο ώρες ενοχής
φτάνουν δυο λέξεις και μια αγάπη δυψασμένη
και μια εξαίρεση στο είμαστε χαμένοι.

Μέσα στις φλέβες σου ταξίδεψα το βράδυ
πάνω στη σάρκα σου που κράτησα γυμνή
να που κατάφερα να ζω μέσα στου πόθου τον σπασμό
να σε ζαλίζω να ιδρώνω να πεθαίνω
να ζω τον έρωτα δικό μου κι όμως ξένο.

Περαστικός και βιαστικός
σβήνω ονόματα στη νύχτα
πριν καλημέρα να σου πω
σου λέω ξανά μια καληνύχτα
Περαστικός και βιαστικός
σπάω του κόσμου τους καθρέφτες.

Όταν φορέσουμε τα ρούχα μας και πάλι
θα `μαστε κάποιοι που δεν ζήσαμε ποτέ
ήταν μια ένωση μικρή σαν μια βροχή σαν μια στιγμή
ένας καθρέφτης με δυο είδωλα σπασμένα
σαν μια εξαίρεση στο όλα είναι χαμένα.

Περαστικός και βιαστικός
σβήνω ονόματα στη νύχτα
πριν καλημέρα να σου πω
σου λέω ξανά μια καληνύχτα
Περαστικός και βιαστικός
σπάω του κόσμου τους καθρέφτες.