Ναι, δε φοβάμαι πολλά
Το φως κι η σκιά, υπάρχουνε πάντα την ίδια στιγμή
Σταμάτα να κλαις, δεν είναι αργά
Να βάλεις στη νύχτα φωτιά

Βγες από κει, που `χεις κλειστεί
Ρίξε τον τοίχο με τα χέρια
Βρες τη δύναμή σου την κρυφή
Και θα σε βγάλει ως τ’ αστέρια

Ναι, το ξέρω κι εσύ
Περνάς τη στιγμή, που όλα τα βλέπεις πιο σκοτεινά
Μα όλα συμβαίνουν μες τη ζωή
Για να σ’ οδηγήσουν σε μια νέα αρχή

Βγες από κει, που `χεις κλειστεί
Ρίξε τον τοίχο με τα χέρια
Βρες τη δύναμή σου την κρυφή
Και θα σε βγάλει ως τ’ αστέρια

Ήμουνα κι εγώ κάποτε εκεί
Βυθισμένος μέσα στη σιωπή
Δεν είχα ανάσα, δεν είχα σφυγμό
Πάγωνε ο χρόνος, πάγωνα κι εγώ...