Μάνα μου, το στήθος μου πονεί
κι όλο αναστενάζω,
μου λιγοστεύει τη ζωή
το κάθε αχ που βγάζω.

Η ώρα, μάνα, έφτασε
πικρά για να με κλάψεις
και τ’ άσπρα ρούχα, μάνα μου,
μαύρα να τα βάψεις.

Σαν δεις το Χάρο να `ρχεται
μάνα μου μη δειλιάσεις,
τα δυο μικρά τ’ αδέλφια μου
για μένα ν’ αγκαλιάσεις.

Η ώρα, μάνα, έφτασε
πικρά για να με κλάψεις
και τ’ άσπρα ρούχα, μάνα μου,
μαύρα να τα βάψεις.

Είναι αλυσίδα η ζωή
μάνα μου αγαπημένη,
άλλος γεννιέται απ’ τη μια
και άλλος θα πεθαίνει.

Η ώρα, μάνα, έφτασε
πικρά για να με κλάψεις
και τ’ άσπρα ρούχα, μάνα μου,
μαύρα να τα βάψεις.