Ζούσαμε κάποτε μαζί,
μα τώρα μένω μόνος...
Έφυγες και με πνίξανε,
το δάκρυ και ο πόνος!

Πέρασες δρόμο απέραστο, δεν βρήκες μονοπάτια...
Κι ας τρέξαν δάκρυα καυτά, στα βουρκωμένα μάτια!...
Πέρασα δρόμο απέραστο, κι αν έκτισα παλάτια,
μείναν οι ελπίδες μου νεκρές, στα δυο σου σκαλοπάτια!

Κάποτε ζήσαμε μαζί,
με δάκρυ και με πόνο..
Έφυγες κι έχω συντροφιά,
τις αναμνήσεις μόνο!...

Πέρασες δρόμο απέραστο, δεν βρήκες μονοπάτια...
Κι ας τρέξαν δάκρυα καυτά, στα βουρκωμένα μάτια!...
Πέρασα δρόμο απέραστο, κι αν έκτισα παλάτια,
μείναν οι ελπίδες μου νεκρές, στα δυο σου σκαλοπάτια!