Η κυρά ενός παπά
έναν διάκο αγαπά
και πολύ μ’ αυτόν τα έχει
και ο αντρας της κοιτά
τα πολλά της χωρατά
και για τούτον πέρα βρέχει.

Επερνούσαν μια χαρά
έως ότου μια φορά
έγινε παπάς βαρβάτος
και ο διάκος ο αφράτος.

Κι ο παπάς της ο φτωχός
διόλου δεν εφθόνησε
και ο ίδιος μοναχός
τον εχειροτόνησε

Τίγκι, τούγκ... μεγάλη σχόλη,
Άξιος! Φωνάζουν όλοι
νέοι, γέροι και παιδιά,
μα με όλο της το νάζι
Υπεράξιος φωνάζει
τρείς φορές κι η παπαδιά.