Πλούτον δε θέλω,
δόξαν δε θέλω,
ούτ’ εξουσίαν ποτέ καμίαν.

Δε θέλω γνώσιν,
ούτε καν τόσην,
όσ’ είν’ του ψύλλου
κι όσ’ είν’ του ξύλου.

Τούτες οι κρύες
οι φαντασίες
όσο ευφραίνουν,
τόσο πικραίνουν.

Θέλω ειρήνην,
ψυχής γαλήνην,
χορούς Ερώτων,
τρέλες και κρότον.

Θέλω τραγούδια,
κήπους, λουλούδια
και χωρατάδες
στες πρασινάδες.

Τούτα λατρεύω
τούτα ζηλεύω
κι εις τούτ’ απάνω
θέλ’ ν’ απεθάνω.