Βάρα γερά τον νταγερέ, πιωμένε μου λεβέντη!
Κορδέλλα κόκκινη κρεμώ στον άγριο εσέ ζουρνά σου!
Φλουρί κολλώ στο στήθος σου, ξυπόλυτη χορεύτρα!
Στρογγυλοπαίζει σου η κοιλιά κι ο κόρφος σου πετάει
τα μπρούντζινα γιορντάνια σου και τα χοντροβραχιόλια.
Παίζει το μαύρο μάτι σου, μαργιόλικο, μεγάλο,
και φέρνει ο λάγνος σου χορός την πεθυμιά της νύχτας!

Κρασί ας μη παύσουν τ᾿ άταχτα μουστάκια μας να στάζουν!
Έ συ, πατέρα! Η κόρη σου ῾πόψε το παραμύθι
θα μου ειπεί τὸ τσιγγάνικο πά᾿ στο προσκεφαλό μου!