Στο σταυρό με σημαδεύ’ η μοναξιά
κι ο αντίλαλος της νύχτας με ταράζει...
Ο κλητήρας του καημού με κυνηγά
και μ’ εντάλματα σιωπής με εκβιάζει...

Δελτίο αναγνώρισης δεν έχ’ η μοναξιά,
μονάχα ένα λυγμό έχει στο πέτο...
Στον ώμο έχει γι’ άρματα τη μαύρη συννεφιά
και στ’ όνειρο το ψέμα παραπέτο...

Σαν παλιά λεωφορεία στη σειρά,
τα τραγούδια μου πικρά και σκουριασμένα...
Δραπετεύω στης πληγής μου τα κελιά
κι αγνοούμενος γυρίζω στα χαμένα...

Δελτίο αναγνώρισης δεν έχ’ η μοναξιά,
μονάχα ένα λυγμό έχει στο πέτο...
Στον ώμο έχει γι’ άρματα τη μαύρη συννεφιά
και στ’ όνειρο το ψέμα παραπέτο...