Πεντόλιρα, πεντόλιρα,
αν ήτανε πεντόλιρα
τα ψεύτικά σου λόγια,
τι θα `χτιζα, τι θα `χτιζα,
παλάτια τώρα θα `χτιζα
μ’ ανώγεια και κατώγια.

Μα τι θα βγει, μα τι θα βγει,
που το `χω μετανιώσει,
αφού δε σ’ είχα απ’ την αρχή,
γνώση, στερνή μου γνώση.

Πεντόλιρα, πεντόλιρα,
αν ήτανε πεντόλιρα
όλα τα δάκρυά μου,
θ’ αρμάτωνα, θ’ αρμάτωνα,
μια θάλασσα θ’ αρμάτωνα
με τρίκαρτα ( τρικάταρτα ) δικά μου.

Μα τι θα βγει, μα τι θα βγει,
που το `χω μετανιώσει,
αφού δε σ’ είχα απ’ την αρχή,
γνώση, στερνή μου γνώση.