Κάνω κουράγιο συνεχώς
μα έγινε ο πόνος κοντινός συγγενής μου
φεγγάρι γύρνα ολοταχώς είν’ ο ουρανός γυμνός
στην ψυχή μου

Θα `ρθεις εγώ το ξέρω πως θα `ρθεις
και θα ζητάς ν’ αναστηθείς στο φιλί μου
Θα `ρθεις στην αγκαλιά μου να κρυφτείς
σαν μια σκία θ’ ακουλουθείς την ζωή μου

Κάνω συνέχεια υπομονή
μα η πίκρα έπεσε βροχή στα βλέφαρά μου
ήλιε μου βγες απ’ το βουνό και φέρ’ τον τώρα που πονώ
στην καμαρά μου

Θα `ρθεις εγώ το ξέρω πως θα `ρθεις
και θα ζητάς ν’ αναστηθείς στο φιλί μου
Θα `ρθεις στην αγκαλιά μου να κρυφτείς
σαν μια σκία θ’ ακουλουθείς την ζωή μου