Όλος ο κόσμος ένα ακίνητο τραπέζι
που το `χει φτιάξει μια κουφάλα για να παίζει
κι εμείς καβάλα στα ηλεκτρόνια της ύλης
το `πε ο ρεμπέτης, ο ροκάς, ο Παρμενίδης

Όλα είναι κάτι σε σχέση μ’ ένα άλλο
Είναι μικρό, γιατί το δίπλα είναι μεγάλο
Είσαι ωραίος γιατί εγώ είμαι ο άσχημος
Εσύ με ξέρεις, γι `αυτό είμαι διάσημος

Έχει ζαρώσει η ψυχή μου, σπαρταράει,
το χαλασμένο μου κορμί δεν τη χωράει
Θέλει να φύγει, να πετάξει σαν πουλάκι
κι όχι να σβήνει σαν γενέθλιο κεράκι

Όλα είναι ακίνητα, όλα είναι ψέματα
σαν της οθόνης τους φόνους και τα αίματα
Όλα συμβαίνουνε μες στο κεφάλι μας
και διασκεδάζουν με το μαύρο χάλι μας