Τα όνειρά μου σαν βάζα πήλινα
που ο αέρας τα ρίχνει κάτω,
κι εσύ κοντά μου με λόγια ξύλινα
να με φωνάζεις τρελό και σκάρτο.

Τρελός δεν είμαι, σκάρτος δεν έγινα,
μόνο που νιώθω μελαγχολία,
γιατί για σένα τα πάντα έδινα
κι ας ήσουν ψέμα κι υποκρισία.
Τρελός δεν είμαι, σκάρτος δεν έγινα,
μόνο που νιώθω μελαγχολία.

Τα βήματά μου στο αδιέξοδο
κι όλο σε σένα να καταλήγουν,
κι εσύ να ψάχνεις αλλού την έξοδο
και οι κουβέντες σου να με πνίγουν.

Τρελός δεν είμαι, σκάρτος δεν έγινα,
μόνο που νιώθω μελαγχολία,
γιατί για σένα τα πάντα έδινα
κι ας ήσουν ψέμα κι υποκρισία.
Τρελός δεν είμαι, σκάρτος δεν έγινα,
μόνο που νιώθω μελαγχολία.