Τις νύχτες που σε πιάνουνε οι τύψεις
πιοτό γεμίζεις πάντα το ποτήρι
και να `θελες τον πόνο σου να κρύψεις
οι νύχτες δε σου κάνουν το χατήρι

Κι αν νόμιζες πώς κάποτε με νίκησες
εσύ `σαι στο φινάλε η χαμένη
πληρώνεις αμαρτίες που μ’ αδίκησες
και με ντροπή θα είσαι φορτωμένη

Τις νύχτες που σε πιάνει αγωνία
στο τζάμι γράφεις πάντα τ’ όνομά μου
καλύτερα να πάθεις αμνησία
δεν έχεις θέση άλλο στην καρδία μου

Κι αν νόμιζες πώς κάποτε με νίκησες
εσύ `σαι στο φινάλε η χαμένη
πληρώνεις αμαρτίες που μ’ αδίκησες
και με ντροπή θα είσαι φορτωμένη