Μια σκιά μέσα στη νύχτα
σαν χαμένη περπατάει,
μες στους δρόμους τριγυρίζει
κι ούτε ξέρει πού να πάει.

Τα αυτοκίνητα κορνάρουν
για να φύγει απ’ τη μέση
και απότομα φρενάρουν
μπρος στις ρόδες τους μην πέσει.

Μα η σκιά δεν τους ακούει,
δεν μιλάει ούτε βλέπει.
Το συναίσθημα του φόβου
φαίνεται πως δεν το έχει.

Δεν τη νοιάζει, δεν τη νοιάζει
αν την κάνουν δυο κομμάτια.
Η καρδιά της αίμα στάζει
κι έχει δάκρυα στα μάτια.

Μια αγάπη έχει χάσει,
κι όσο έρχεται κοντά μου
πώς μου μοιάζει, πώς μου μοιάζει!
Μήπως είναι η σκιά μου;
Η σκιά μου, η σκιά μου.

Μια σκιά μέσα στη νύχτα
σαν το φάντασμα γυρνάει.
Η βροχή την πιρουνιάζει,
μα αστέρια δεν ζητάει.

Δυο αλήτες με μαχαίρια
τρέχουν και την πλησιάζουν.
Τα λεφτά ή τη ζωή σου
να διαλέξει της φωνάζουν.

Μα η σκιά δεν τους ακούει,
δεν μιλάει ούτε βλέπει.
Το συναίσθημα του φόβου
φαίνεται πως δεν το έχει.

Δεν τη νοιάζει, δεν τη νοιάζει
αν την κάνουν δυο κομμάτια.
Η καρδιά της αίμα στάζει
κι έχει δάκρυα στα μάτια.

Μια αγάπη έχει χάσει,
κι όσο έρχεται κοντά μου
πώς μου μοιάζει, πώς μου μοιάζει!
Μήπως είναι η σκιά μου;
Η σκιά μου, η σκιά μου.