Θες να μ’ αφήσεις,
οι αναμνήσεις τίποτα πια δε σου λεν,
η δύναμή μου, η αντοχή μου,
έχουν βρεθεί στο μηδέν.

Μα το καλό που σου θέλω,
κοντά μου σε θέλω καρδιά μου εφ’ όρου ζωής,
μα το καλό που σου θέλω, αν θες ν’ ανασαίνω,
αντίο, ποτέ μη μου πεις.

Να σου μιλάω δε σταματάω,
να σου θυμίζω το χτες,
τί παραπάνω θέλεις να κάνω,
να αισθανθείς ενοχές.

Μα το καλό που σου θέλω,
κοντά μου σε θέλω καρδιά μου εφ’ όρου ζωής,
μα το καλό που σου θέλω, αν θες ν’ ανασαίνω,
αντίο, ποτέ μη μου πεις.