Τέτοια συννεφιά πρώτη φορά
Έγιναν τα μάτια σου πιο γκρίζα
Κι έσταζε η χαμένη μας χαρά
Δάκρυα και βροχή απ’ τη μαρκίζα

Κράτησα τα χέρια σου σφιχτά
Έτρεμαν, μου είπες, απ’ το κρύο
Κρύφτηκαν στις τσέπες βιαστικά
Ίσα που ακούστηκε το αντίο

Αγάπη μου, να μη μπορώ
Σ’ όποιο καιρό κυκλοφορώ
Να σ’ ανταμώσω μια στιγμή κάπου τυχαία
Αγάπη μου, κι αν προχωρώ
Ούτ’ ένα βήμα δε μετρώ
Πώς να περάσεις συννεφιά χωρίς παρέα

Όπου τη ζωή σου κι αν γυρνάς
Δίπλα σου ο βοριάς θα ψιθυρίζει
Ο χειμώνας που έκρυβες για μας
Και θεούς κι ανθρώπους γονατίζει