Λόγια πικρά, μες τη νυχτιά, έρχονται στο νου,
Κι η ζωή ταξίδι…που σε στέλνει αλλού!
Λάθος στιγμές, λίγες χαρές κι η καρδιά μισή,
Πίστεψα σε σένα, ψέμα ήσουν κι εσύ!

Ήσουν φωτιά, ήσουν θεά, ήσουν ουρανός,
άστραψες και βρόντηξες κι έχασα το φως…
Τώρα η σιωπή, μ’ ακολουθεί, μες το δειλινό,
Θέλω να ξεφύγω, μα δεν ξέρω πώς!

Λάθος ζαριά, πλάνα φιλιά…
Ζωή σκληρή...μοναξιά…
Κι όλο γυρνώ στο παρελθόν
Κι απ’ τη χαρά είμαι απών!