Μεσημέρι,
με βρήκε ο ήλιος να κοιμάμαι.
Μ’ ένα αστέρι,
σ’ ένα ουρανό που θα θυμάμαι.

Κι ήρθ’η ιδέα
να ωριμάσει στο μυαλό μου.
Έπρεπε τώρα
να φτιάξω κάτι απ’ το «εγώ» μου.

Τέσσερις λάμψεις στο γαλάζιο αιθέρα,
ποιος μπορεί να πιστέψει πως χαθήκαν μέρα.
Τέσσερα αστέρια που αλλάξαν πορεία,
καθένα χαράζοντας καινούρια ιστορία.

Μην ρωτήσεις
για να σου δώσω μιαν αλήθεια.
Μην πιστέψεις
όσα σου πούνε παραμύθια.

Αγγελούδια
Θα τραγουδάνε στα όνειρά μου.
Και τραγούδια
θα βγαίνουν πάντα απ’ την καρδιά μου.