Ο κόσμος ξυπνάει,
ο κόσμος φοβάται.
Και `γω έχω ψυχή
που ποτέ δε κοιμάται.

Να `ρθεις σε καλεί,
να `ρθεις σου ζητάει.
Σου στρώνει χαλί
και κάποιος γελάει.

Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.

Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.

Φωτιά και καπνός,
κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός,
του βγαίνει το μάτι.

Ο κόσμος γυμνός,
μια πορνογραφία.
Το χθες και το πως
σαν πλαστογραφία.

Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.

Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.

Ο κόσμος ξυπνά,
ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός,
ο κόσμος κοιμάται.

Φωτιά και καπνός,
κλοπή και απάτη.
Και χάσκει ο λαός,
του βγαίνει το μάτι.

Κι ανοίγει ο ουρανός
στις ακοίμητες ψυχές
και στην πόρτα περιμένει.

Ανοίγει ο ουρανός
στις ακούραστες φωνές
και σε κείνον που επιμένει,
σ’ όποιον μόνος υπομένει.

Ο κόσμος ξυπνά,
ο κόσμος φοβάται,
ο κόσμος γυμνός,
ο κόσμος κοιμάται...