Ὅταν σουρουπώνει κι οἱ σκιὲς τῶν ἀνθρώπων
ἀποφεύγουντο φῶς ποὺ μὲ δύναμη φεύγει.

ἀποφάσεις καὶ θέλω ποὺ ποτὲ δὲ μετροῦν,
οἱ παλιές μου ἀγάπες, τὰ βιβλία κι οἱ φίλοι.

οἱ σκιὲς τ᾿ οὐρανοῦ καὶ οἱ λάμψεις τῆς δύσης
ἀνασαίνουν μονάχα στὸ δικό σου μέτρο.

Ἀπ᾿ τῆς δίκης τὸ στὺλ στὸ μαζικὸ καφὲ
ὑπάρχει μία ἀπόστασή ποὺ μετριέται μὲ θλίψη.

Ἀγαπημένε μου Κάντε, στὴ μικρή μας πάλη,
μία δική σου σκιὰ πλανιέται σήμερα.