Μίλα εσύ,
θα κάθομαι όλη νύχτα,
με υπομονή το βλέμμα σου κρύβω στα χέρια.

Μίλα εσύ,
ξέχασα πια τη νύχτα,
στην προσμονή δείχνουν τα λόγια σου ξέφτια.

Μια ιστορία ανθρώπινης τρέλας.

Πες για ανθρώπους που κλάψανε χάρες,
που `στίψαν την γέννα κι αλλάξανε μάνες.
Δώσ’ μου τροφή ν’ αλλάξω εικόνα
για μια άλλη επαφή.

Πες μου για πόλεις που μείναν γεμάτες,
που δόξασαν τους πιο τρελούς εφιάλτες.
Δώσ’ μου κουρέλια ν’ αλλάξω εικόνα,
να αλλάξω εποχή.