Εγώ κουβέντα δε θα πω
που ένα μήνα τώρα ζω με τη σιωπή σου,
μες την σκακιέρα με κρατάς απέναντι σου
να παίζω πάντα με τα πιόνια σου κρυφτό.
Εγώ κουβέντα δε θα πω
για τα χαμένα σαββατόβραδα στο σπίτι,
που το μυαλό σου ειναι εδώ μα πάντα λείπει
και ψιθυρίζεις ένα ναι για ότι κι αν πω.

Εγώ κουβέντα δε θα πω
για την καρδιά μου που ακόμα περιμένει,
να καταλάβει γιατί γίναμε δυο ξένοι
και πως εσύ βλέπεις εμένα σαν εχθρό.
Μα εγώ κουβέντα δε θα πω
θα κάνω πάντοτε το κάτι παραπάνω,
ελπίζω απόψε που απ’ τα χέρια μου σε χάνω
να θυμηθείς ποιος είμαι εγώ που σ’ αγαπώ,
να θυμηθείς ποιος είμαι εγώ που σ’ αγαπώ.

Εγώ κουβέντα δε θα πω
για τις φωνές σου και τις λέξεις από ατσάλι,
που κάθε μέρα στο δικό μου το κεφάλι
βάζουν εμπόδια σε κάθε τι σωστό.
Εγώ κουβέντα δε θα πω
που κάθε χάδι μου το σβήνεις με ένα βλέμμα
και στα φιλιά μου απαντάς με κρύο αίμα
πόσο παλεύω με τον άλλο σου εαυτό.

Εγώ κουβέντα δε θα πω
για την καρδιά μου που ακόμα περιμένει,
να καταλάβει γιατί γίναμε δυο ξένοι
και πως εσύ βλέπεις εμένα σαν εχθρό.
Μα εγώ κουβέντα δε θα πω
θα κάνω πάντοτε το κάτι παραπάνω,
ελπίζω απόψε που απ’ τα χέρια μου σε χάνω
να θυμηθείς ποιος είμαι εγώ που σ’ αγαπώ,
να θυμηθείς ποιος είμαι εγώ που σ’ αγαπώ.