Κοίτα να δεις, η νύχτα πάντα είναι δύσκολη για μας
θυμάσαι πίνεις νοσταλγείς βαρυγκωμάς

Κοίτα να δεις, θέλει κουράγιο το σκοτάδι της ζωής
σκέψου πως θα ‘ρθει κάποια ώρα το πρωί

Κοίτα να δεις, πίκρα πολύ πάνω στην γη κυκλοφορεί
κανείς τον δρόμο του να βρει, δεν το μπορεί
λίγοι τον βρήκαν στην αγάπη στην καρδιά
αυτόν τον δρόμο που τον λένε ανθρωπιά
αλλά κανείς δεν τους πιστεύει τώρα πια

Κοίτα να δεις, υπάρχει ελπίδα
και αν μονάχη της γυρίζει στον χιονιά
και κουρελιάρα έχει βγει στη ζητιανιά
όμως υπάρχει κάπου θα σε συναντήσει
δως της και συ τον οβολό σου για να ζήσει
να μη χαθεί να μη χαθεί κανένα ξύλο στη φωτά να ζεσταθεί
ένα καλύβι έλα απόψε να της βρούμε
γιατί και συ και ‘γω μαζί της φίλε θα χαθούμε