Χιλιάδες παλαβά, μια σταλιά μικρά φωτάκια
Μου μοιάζουνε χλωμά, όσο ο χρόνος περνά κάθε βράδυ

Μα ελπίζουνε πως θα’ ναι φωτεινά
λένε θα γίνουνε κι αυτά κάποτε αστέρια

Χιλιάδες παλαβά, τόσο δα μικρά φωτάκια
Στης νύχτας τη σκιά, χάνονται αργά στο σκοτάδι

Λένε όποτε μια ευχή, μία βαθιά επιθυμία
χτυπά στης ζωής τη σκληρή τη θραύση
Είναι τότε που ένα φως απ’ την ψυχή της πόλης
χάνει σιωπηλά τη λάμψη

Χιλιάδες παλαβά τόσο φωτεινά αστέρια