Ζω σε μία χώρα που δεν έχει ειρμό
που κάθε μέρα όλοι ψάχνουν για κάτι
για να κοιμάσαι στο χρυσό σου κρεβάτι
κι εγώ στο μάρμαρο νεκρός.
Βγες, από το παράθυρό σου έξω και δες
οι εφημερίδες όλες γράφουν για σένα
και εγώ που λέω τι με νοιάζει εμένα
θα συνεχίσω να ζω στις σκιές

Μου λες να κάνω προσπάθειες πάλι
μα μου κρατάς κρυμμένα όλα όσα
θα με κάνουν να σηκώσω κεφάλι
γιατί φοβάσαι μη σου κλέψουν τη δόξα
και η τιμή της 700 ευρώ
πες μου αν ξέρεις που θα βρω αλλά τόσα
για να αγοράσω ένα σακάκι με κρόσσια
και με τα υπόλοιπα να `ρθω να σε βρω

Τέλος, φεύγω αφήνοντάς σου ένα δωράκι
ένα φιλί και το καινούριο σακάκι
να το φοράς μόνο τις όμορφες μέρες
αυτές που είπες ψέματα πως θα `ρθουν
Σε μία ατέλειωτη βουτιά στο κενό
μέχρι τα φώτα της καρδιάς μου να σβήσουν
αν θέλεις έρχομαι μια βόλτα μαζί σου
μέχρι το τελευταίο αυτό πρωινό

Μέχρι τα φώτα της καρδιάς μου να σβήσουν
μέχρι το τελευταίο αυτό πρωινό
αν θέλεις έρχομαι μια βόλτα μαζί σου
σε μία ατέλειωτη βουτιά στο κενό