Τι ειν’ ο χρόνος, τι ειν’ ο χρόνος; Τρόπος να μετριέται ο πόνος.
Όποιος θέλει ελευθερία πρέπει και ν’ αντέχει μόνος.
Θες στ’ αλήθεια την αλήθεια; Η ζωή είναι ηλίθια.
Βοηθάει αυτούς που δέρνουν πάντα να τα καταφέρνουν.
Και γιατί να προσποιούμαι πως μ’ αρέσει αυτό που ζούμε;
Κάτι τέτοιες ώρες πάνω, να `χα κότσια να την κάνω.

Γυρνάς, κοιτάς, γελάς.
Πέταξε την πέτρα που κρατάς
σ’ αυτούς, σε μας.
Πήγαινε και σώσε ό,τι αγαπάς
για αυτούς, για μας.

Βρίσκω τρόπους, βρίσκω τρόπους ν’ αποφεύγω τους ανθρώπους.
Όσο πιο μακριά τους τρέχω, σώζω ό,τι ανθρώπινο έχω.
Άφεση μόνο απ’ τα αστέρια, όχι απ’ τα δικά τους χέρια.
Αν στον ουρανό έχει θέση, κι αν δεχτεί να με χωρέσει.
Στο δικό μου τον αγώνα ρίχνω εγώ τα δακρυγόνα.
Κλαίω επίτηδες καρδιά μου, να δροσίζω τα όνειρά μου.

Γυρνάς, κοιτάς, γελάς.
Πέταξε την πέτρα που κρατάς
σ’ αυτούς, σε μας.
Πήγαινε και σώσε ό,τι αγαπάς
για αυτούς, για μας.

Δεν περνάει, δεν περνάει το κακό που κυβερνάει.
Θέλει κι άλλο, θέλει κι άλλο για το γλέντι το μεγάλο.
Στο δικό μου τον αγώνα ρίχνω εγώ τα δακρυγόνα
Κλαίω επίτηδες καρδιά μου, να δροσίζω τα όνειρά μου.
Καίγονται κι αυτό το βράδυ, στα οδοφράγματα οι κάδοι.
Άντε να καείς ψυχή μου, να τους πνίξουν οι καπνοί μου.

Γυρνάς, κοιτάς, γελάς.
Πέταξε την πέτρα που κρατάς
σ’ αυτούς, σε μας.
Πήγαινε και σώσε ό,τι αγαπάς
για αυτούς, για μας.