Έμαθα απ’ τους φίλους μας κι εσύ πως είσαι μόνη
μάθε πως η μοναξιά σκοτώνει.
Έμαθα παραμιλάς μόνη τα βράδια,
τη ψυχή και την καρδιά σου γέμισαν σημάδια...

Σ’ ένα σπίτι μόνος πες μου πώς να ζήσω;
Γύρνα πάλι πίσω, γύρνα πάλι εδώ!..
Όλα έχουν ρημάξει τρένο που `χει αράξει
έξω απ’ τις γραμμές του κι έξω απ’ τον σταθμό...

Έμαθα πως κλαις ως το πρωί και μετανιώνεις
με το ζόρι πως επιβιώνεις,
μου’ πάνε πως ξενυχτάς μέχρι να πέσεις
και κοιμάσαι μόνη σου τώρα με ενέσεις.