Χωρὶς τὴ μαθηματικὴ τάξη, δὲν στέκει
τίποτε: Ούτε οὐρανὸς έναστρος,
ούτε ρόδο. Προπαντὸς ένα ποίημα.
Κι εὐτυχώς ότι μ᾿ έκανε ἡ μοίρα μου
γνώστη τών μουσικών ἀριθμών,
ότι κρέμασε μίαν ἀχτίνα ἐπὶ πλέον
τὸ άστρο τής ημέρας στὴν όρασή μου
καὶ κάνοντας τὰ γόνατά μου τραπέζι
ἐργάζομαι, ως νά ῾ταν νὰ φτιάξω
έναν έναστρο οὐρανό, ή ένα ρόδο.