Ασάλευτα ταξίδια
στο λάκκο με τα φίδια
κάθε κορμί μια γη κι εφτά ουρανοί
ο ουρανός τι βρέχει
κι η γη δεν το αντεχει
θα `μαστε είπες σ’ ανοιχτή γραμμή

Φίγουρες μες στη νύχτα
που καίγονται σαν σπίρτα
πώς δένουνε καινούργια και παλιά
στο μπαρ με τ’ άλλα ράκη
θα κάψω το σαράκι
τη μοναξιά θα πιω γουλιά γουλιά

Δεν τα διαλέγεις άστρο μου όλα τα ταξίδια
σε βλέπω πάλι στου καπνού τα δαχτυλίδια
πώς ό,τι μας ενώνει μας σκορπάει
ο έρωτας σκοτώνει και του πάει

Τα φώτα του ανάβει
του πόθου το καράβι
σημαία μαύρη σε λευκό ιστό
κολλάω σαν το στρείδι
στο τρύπιο το σανίδι
ανώφελα κι ωραία να σκορπιστώ