Ωραία που είναι να ξυπνά απ’ τον ύπνο της η πόλη
να ανοίγει το παράθυρο να δεί που πήγαν όλοι.
Όσοι ταξίδεψαν μακριά δε γύρισαν ποτέ τους
κάπου εκεί γυρίζουνε ακόμα αλωνίζουνε.

Ωραία που είναι τα ξερά σπαρτά του κάμπου.
Κοιτάζω μέσα στη φωτιά που ανάβουν και τα καίνε
κι ώσπου να `ρθεί φθινόπωρο αυτά ξαναψηλώνουν
και μέσα από τη στάχτη τους φυτρώνουνε λουλούδια.