Ξένος ήμαν κι ήρθα τώρα από μέσα απ’ τη Φραγκιά
σού ’φερα καινούργια γρόσια και διαμάντια και φλουριά.

Tι τα θέλω εγώ τα γρόσια, τι τα θέλω τα φλουριά,
’χω καρδιά μου κλειδωμένη με σαράντα δυο κλειδιά,
δεν ανοίγει με παράδες, δεν ανοίγει με φλουριά
μόν’ ανοίγει με λεβέντες και με μάτια γαλανά.