Σούρνει ο Τάταρης,
σούρνει ο Τάταρης εννιά αδέρφια να δεμένα
μ’ έναν ά να λυσο, μπιρμπιλομά να τα μου,
μωρέ, μ’ έναν ά να λυσο, σε κλαίν’ τα μά να τια μου.

M’ έναν άλυσο, και τα εννιά δεμένα
Πάει και η μάνα τους, κοντά παρακαλώντας.
Aφέντη Tάταρη, αφέντη των μπαιδιών μου,
για χάρισε κι εμέ ένα από τα παιδιά μου,
το μικρότερο που ’ναι γραμματισμένο,
που ξέρει γράμματα, διαβάζει το ψαλτήρι.
Για χάρισε κι εμέ ….