Σε ποιον να μιλήσω και πώς να ζητήσω
να κλείσει πληγές που έχω ακόμη ανοιχτές;
Σε τι να πιστέψω και πόσο ν’ αντέξω;
Πληρώνω και πάλι τα λάθη του χτες...

Ξαφνικά όλα αλλάζουν με μια σου ματιά
(δεν το πιστεύω)
μου απλώνεις το χέρι και λες τρυφερά
(φτερά γυρεύω)

Έλα κοντά, κράτησέ με σφιχτά
και μη σε νοιάζει τι θα γίνει μετά,
έλα κοντά, κράτησέ με σφιχτά,
στα δυο σου χέρια η καρδιά μου πετά...

Σε ποιον να μιλήσω και πώς να ρωτήσω
που συναντιούνται οι χαμένες ψυχές;
Σε τι να επιμένω πόσο να περιμένω;
Γύρω μου γκρίζες εικόνες θολές...