Πάλι στις έξι το πρωί γύρισα σπίτι
Και το φεγγάρι είχα παρέα στο ξενύχτι
Και συζητούσαμε για σένα και για μένα
Και για τα όνειρα που πήγανε χαμένα...

Και έσταζε το δάκρυ μου στο φως του φεγγαριού
Και έλαμπε σαν κρύσταλλο στην άκρη του ματιού
Και αν είναι η αγάπη σου στο στήθος μου μαχαίρι
Στο φεγγάρι έλεγα να σε ξαναφέρει...

Πάλι στις έξι το πρωί και είμαι στο δρόμο
Και το φεγγάρι έχω φίλο μου στο πόνο
Πάνω στον ώμο μου συνέχεια ακουμπούσε
Με παρηγόραγε και μου χαμογελούσε...

Και έσταζε το δάκρυ μου στο φως του φεγγαριού
Και έλαμπε σαν κρύσταλλο στην άκρη του ματιού
Και αν είναι η αγάπη σου στο στήθος μου μαχαίρι
Στο φεγγάρι έλεγα να σε ξαναφέρει...