Παίρνω το δρομάκι πίσω απ’το χωριό
δίχως να έχω άτι, μηδέ φως, νερό.
Παίρνω το δρομάκι που με οδηγά
στου βουνού την άκρη, μες στα σύννεφα.

Παίρνω το δρομάκι κι αλαφροπατώ
η κορφούλα νάτη, της χαμογελώ.
Παίρνω το δρομάκι στις βαθιές σκιές,
αψηφώ τα κράτη και τις αγορές.

Παίρνω το δρομάκι δίχως να βιαστώ,
μες στου νου τα πλάτη θέλω να λουστώ.
Παίρνω το δρομάκι κι όλο από ψηλά
του αετού το μάτι με γλυκοκοιτά.

Παίρνω το δρομάκι τέλος και αρχή
στέρεψαν οι βάλτοι, δρόσισ’ η ζωή.
Παίρνω το δρομάκι με τα βήματα,
κλείνω του απείρου τα αινίγματα.