Τη χαρά μου έχεις φαρμακώσει,
τι κι αν σου `χα δώσει όση αγάπη είχα στην καρδιά,
τη χαρά μου ρήμαξες για πάντα,
μ’ έκανες στην μπάντα και γελάς σε ξένη αγκαλιά.

Τόσα βράδια μες στην κάμαρά μου,
με τα βάσανά μου ξάγρυπνος να μένω ως το πρωί,
τόσα βράδια να μετρώ τις ώρες,
και τις τόσες μπόρες που μου έχεις φέρει στη ζωή.

Ξέρω πως μια μέρα θα γυρίσεις,
και θα ξαν’ αρχίσεις την αγάπη πάλι απ’ την αρχή,
ξέρω πως το μαύρο το σκοτάδι,
το ζεστό σου χάδι, θα το κάνει αγάπη μου πρωί,
ξέρω πως το μαύρο το σκοτάδι,
το ζεστό σου χάδι, θα το κάνει αγάπη μου πρωί.