Μην ψάχνεις ενόχους να βρεις κι ούτε δικαιολογίες
Κι αν δε θα το παραδεχτείς, γνωρίζεις τις αιτίες
Που `μαστε ξένοι τώρα πια, σώματα δίχως αγκαλιά
Κι αντί γι’ αγάπη μοναξιά

Φταις που όλα τελείωσαν εδώ κι έμεινε το όνειρο μισό
Που δεν κατάλαβες στιγμή πως η ζωή μου είσαι εσύ
Έψαχνες πάντα αφορμές να με πληγώνεις, να με καις
Δε βγαίνει τίποτα που κλαις, μόνο εσύ για όλα φταις

Έκανα όνειρα για μας, μα έχτιζα στην άμμο
Πόναγα εγώ να μην πονάς, τι άλλο να σου κάνω
Ήσουν στο κόσμο σου εσύ, λες και δεν πάταγες στη γη,
Τώρα ποιος κλείνει την πληγή;