Της υπαρξιακής αγωνίας
με τυλίγει το φως
Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι
τι είναι ο άνθρωπος
Δίπλα μου σκονισμένος
περνάει ο αραμπάς
Χρόνια μέσα μου σπασμένος
κλαίει ο μπαγλαμάς

Εσύ και εγώ
μαζί της ζωής
περνάμε το λούκι
Βουτιά στο κενό
παρέα με ήχους
από ροκ και μπουζούκι

Εσύ και εγώ
μαζί της ζωής
περνάμε το λούκι
Και ανοίγουμε τρύπες
για λίγο αέρα
στης γης το κουτούκι
Λούκι
λούκι
λούκι

Του ανικανοποίητου εγώ μου
με καίει η φωτιά
Άσυλο ζητάω από τον εαυτό μου
μα είναι τα φώτα κλειστά
Μέσα από κούφιες συγχορδίες
πίνουμε όλοι νερό
Κλείνομαι ξανά στην μοναξιά μου
και ψάχνω να σε βρω

Εσύ και εγώ
μαζί της ζωής
περνάμε το λούκι
Βουτιά στο κενό
παρέα με ήχους
από ροκ και μπουζούκι

Εσύ και εγώ
μαζί της ζωής
περνάμε το λούκι
Και ανοίγουμε τρύπες
για λίγο αέρα
στης γης το κουτούκι
Λούκι
λούκι
λούκι

Νύχτες φευγάτες
και πόλεις γεμάτες
από σκουπιδοτενεκέδες
και εφτάψυχες γάτες
Και πιάνουμε πάτο
και ακόμη πιο κάτω
μα πάντα ζωντανεύουμε
με ένα απότομο σάλτο