Ἄλλαξαν, μάτια μου, οἱ καιροί· δεκάχρονα παιδιά
κρατᾶνε τὸ ντουφέκι καὶ πολεμᾶνε γιὰ τὸν κόσμο,
πιὸ σωστὰ πράματα κι ἀπ’ τὸ βαγγέλιο γράφουν οἱ προκήρυξες
κι οἱ γριὲς κουβαλᾶνε σφαῖρες καὶ παράνομο τύπο μὲς στὰ ξεθωριασμένα τους φουστάνια,
κουβαλᾶνε τὸ μέλλον στ’ ἀχαμνὰ τους χέρια
τόσο ἐλαφρά, τόσο εὔκολα καὶ σίγουρα
ὅπως κουβαλᾶνε ἕναν κουβὰ νερὸ τὸ λιόγερμα γιὰ νὰ ποτίσουν τὰ λουλούδια (τους).