Κρατάω την αναπνοή σε κάθε ήχο.
Βήματα ακούω στα σκαλιά, λέω είσαι εσύ.
Πέφτει μετά ξανά σιωπή και εγώ για λίγο
Δεν είμαι εδώ, στο πουθενά έχω χαθεί...

Οριστικά ότι τελειώσαμε γιατί δε μου λες;
Να πάψω πια να ελπίζω πως θα ξαναρθείς πάλι σε μένα...
Οριστικά γιατί δε φεύγεις για να πας εκεί που θες;
Να μάθω πια και εγώ να ζω χωρίς εσένα...

Απ’ το παράθυρο κοιτώ ώρες το δρόμο
Και κάθε τόσο λέω τώρα θα φανείς.
Κάθε στιγμή πια πολεμάω με τον πόνο,
Κάθε λεπτό και μια παράταση ζωής...

Οριστικά ότι τελειώσαμε γιατί δε μου λες;
Να πάψω πια να ελπίζω πως θα ξαναρθείς πάλι σε μένα...
Οριστικά γιατί δε φεύγεις για να πας εκεί που θες;
Να μάθω πια και εγώ να ζω χωρίς εσένα...

Να μάθω πια και εγώ να ζω χωρίς εσένα...