Ο χειμώνας προχώρησε
Τόσα κράτησε
Εμάς μας χώρισε
Δείξε μου τώρα πώς ζω
Πώς ν’ ανάψω το ψέμα μου
Που δεν το `χω στο βλέμμα μου
Γύρω μου τόσα θαύματα
Ένα μεγάλο κενό

Εγώ δεν έχω εαυτό
Δεν έχω εγώ σου λέω
Με το στόμα σου γελώ
Με το δάκρυ σου κλαίω
Εγώ δεν έχω εαυτό
Δεν ζω από μόνος μου ζωή
Εγώ ήμουν εσύ, εγώ ήμουν εσύ

Τόσοι δρόμοι τραβούν μπροστά
Κι οι δικοί μας αντίθετα
Και θα πρέπει τα άγνωστα
Μόνος μου τώρα να βρω
Πώς ν’ ανέβω τον κόσμο μου
Μ’ άδειοι χάδι στον ώμο μου
Θα πηγαίνει ένας άνθρωπος
Μα δε θα `μαι εγώ