Έσβησε τ’ άστρο της αυγής
κι εσύ ακόμα να φανείς της σκοτεινιάς αστέρι
κι απόμεινα σαν το δενδρί που το ξερίζωσες εσύ
με το δικό σου χερι.

Στεφάνι δένω στα μαλλιά
της νύχτας την αστροφεγγιά
και της αυγής βλαστάρι
για σένα παλληκάρι.

Παιδιά, μανάδες κια φωνές
ξυπνήσανε οι γειτονιές, ο ήλιος ανεβαίνει
κι εγώ πού να βρω την ψυχή να ξαν’ αρχίσω απ’ την αρχή
ζωή φαρμακωμένη.

Στεφάνι δένω στα μαλλιά
της νύχτας την αστροφεγγιά
και της αυγής βλαστάρι
για σένα παλληκάρι.