Τον στύλο της νύχτας τον βαστούν
με τη σειρά, με τη σειρά, με τη σειρά
απ’ τ’ ακρινά τους τα κελιά
με τη σειρά, με τη σειρά, με τη σειρά
οι θανατοποινίτισσες κι οι θανατοποινίτες
μην πέσει η νύχτα πάνω τους,
μην πέσει πατριώτες

Την τελευταία τους βραδιά
ο φύλακας ο φύλακας με τα κλειδιά
τους έφερε για συντροφιά
μιαν ισοβίτισσα
τους τραγουδούσε όλη τη νύχτα
Πόσα τραγούδια αρέσαν
Αχάραγα έρχεται ο παπάς
Αχάραγα τους παίρνουν

Απ’ τα στενά παράθυρα
η φυλακή η φυλακή αποχαιρετά
στο θάνατο όρκοι αβάσταχτοι
χλομιάζουν οι χλομιάζουν οι περαστικοί
Την άλλη μέρα φέρνουνε
οι μάνες το ψωμί
Όσα φαγιά βαστούσανε
σαν κόλλυβα μοιράζουν

Θρήνος κρυφός .............
Ανάθεμα, Ανάθεμα, Ανάθεμα!