Εγώ είμαι γιος της αστραπής,
κι είμαι τραγούδι της βροχής
και τ’ ουρανού δραπέτης...
Κι ήρθα πρωί μιας Κυριακής
να ζήσω πάθη μιας ζωής
στα βιαστικά σαν κλέφτης...

Και να εγώ ο δυνατός
μπροστά σου έγινα μικρός,
μπρος τη δική σου αγάπη...
Έριξα σώμα και καρδιά
μες του φιλιού σου τη φωτιά,
έγινα όλος στάχτη...

Εγώ έχω φίλους τα πουλιά
και ξέρω να πετώ ψηλά,
να ξεγελώ θανάτους...
Και να κερνάω τους καημούς
νερό και δάκρυ ποταμούς
να πίνουν άσπρο πάτο...