Αποκάλυψη, κεφάλαιο πρώτο
να θυμηθώ να σου πω, πως κάθε βράδυ ακούω έναν κρότο
Με ξυπνάει, μου πονά το κεφάλι
κι άμα δεν ακουστεί, εγώ θα τον φτιάξω και πάλι.

Το τηλέφωνο μυρίζει αλήθεια
που όπως κάθε ομορφιά πριν το τέλος θα `χει γίνει συνήθεια
Θα κάνω όσα μου `χεις ζητήσει
Θα στήσω χορό και θα κάνω πως δεν βλέπω τη δύση.

Αποκάλυψη, κεφάλαιο τέλους
Μεγάλες στιγμές, αποφάσεις και το αίμα του βέλους
Παιδιά μου, η Μαμά έχει φύγει
Και μια φορά θα σας πω ποια αλήθεια τα βράδια με πνίγει.

Ο θρίαμβος του Υπάρχω
Το βάρος στην πλάτη των παιδιών μου
Ο θρίαμβος του Υπάρχω
Η εκτέλεση των βίαιων ενοχών μου, των βίαιων εντολών μου.