Απόψε θα 'ρθω στ’ όνειρο γλυκά να σ’ αγκαλιάσω.
Κάνε μου τόπο, αγάπη μου, δίπλα σου να πλαγιάσω.

Ποτέ δεν είχα όνειρα, όμως μετά από σένα
βλέπω συχνά πως χαίρεσαι μέσα σε χέρια ξένα.

Εμένα και το γέλιο μου έμαθε να δακρύζει,
όταν η σκέψη έρχεται με πόνο και σ’ αγγίζει...

Στην αγκαλιά σου όνειρα δικά μου έχω αφήσει.
Έφυγες τώρα κι απορώ ένα απ’ αυτά άνε ζήσει...

Στο κάστρο της αγάπης μας βασίλεψε ο πόνος,
κι άφησε μόνο ερείπια του χωρισμού ο χρόνος...

Εγώ για σένα μια απλή ανάμνηση και μόνο,
κι εσύ για μένα μια πληγή αγιάτρευτη στο χρόνο...

Σε χίλιους τόπους πάει ο νους με βάρκα την ελπίδα
πως κάπου πάλι θα σε δω, όμως ποτέ δε σ’ είδα...

Δύσκολο είναι ν’ αγαπάς καρδιά που δε σε θέλει,
γιατί σε κάνει να πονείς σαν το μωρό κοπέλι...

Έχω την σκέψη πάντοτε μέσα στην αγκαλιά σου,
τα χέρια όμως αλλουνού αγγίζουν τα δικά σου...