Ένας αλήτης άνεμος, μάζεψε την καρδιά μου
και σαν σκουπίδι το `φερε, στην πόρτα σου μπροστά.
Μήπως και κάτι λυπηθείς από τα όνειρα μου,
μήπως και κάτι θα μου πεις με λόγια ερωτικά...

Αυτοί που χειροκρότησαν το τέλος μιας αγάπης
το έργο δεν το είδανε ποτέ απ’ την αρχή.
Είδαν μονάχα μια μορφή κι αυτήν απ’ τη σκιά της
που ανάμεσα μας έμεινε σκιά παντοτινή...

Στη μέση της παράστασης κλείσαμε την αυλαία,
χάθηκαν μες στα λόγια τους οι πρωταγωνιστές.
Τώρα το έργο παίζεται αλλού, αλλιώς κι ωραία
το έργο εμείς που γράψαμε για τ’ αύριο και το χθες.

Αυτοί που χειροκρότησαν το τέλος μιας αγάπης
το έργο δεν το είδανε ποτέ απ’ την αρχή.
Είδαν μονάχα μια μορφή κι αυτήν απ’ τη σκιά της
που ανάμεσα μας έμεινε σκιά παντοτινή...