Πάλι στέκομαι μπροστά στη δική οου πόρτα,
σπρώχνω με το χέρι το κλειδί
μα δεν ανοίγει πια η ζωή,
έχεις μια καινούρια κλειδαριά
και μια άλλη αγκαλιά
στπς ξαστεριάς τα φώτα.

Παίζω στα χέρια του σπιτιού σου τα χρυσά κλειδιά
στα δάχτυλά μου τπς ζωής μου τα παράλογα
μου άνοιξες και έζησα με κλείδωσες και πέθανα
παίζω στα χέρια του σπιτιού σου τα χρυσά κλειδιά
έξω από το όνειρο με κλείδωσες ξανά.

Πάλι βρίσκομαι μπροστά στο δικό σου δρόμο,
θέλει θάρρος η επιστροφή,
μα εγώ δεν είχα επιλογή,
όπου πήγα μου `λεγες να `ρθώ
και τώρα που είμαι εδώ
μου `χεις κλειστό τον κόσμο.

Παίζω στα χέρια του σπιτιού σου τα χρυσά κλειδιά
στα δάχτυλά μου τπς ζωής μου τα παράλογα
μου άνοιξες και έζησα, με κλείδωσες και πέθανα,
παίζω στα χέρια του σπιτιού σου τα χρυσά κλειδιά
έξω από το όνειρο με κλείδωσες ξανά.