Τα καλοκαίρια που περάσαμε μαζί
πλάι στο κύμα σου παρέδωσα ψυχή,
τα γκρέμισ’ ο Σεπτέμβρης ένα βράδυ,
κι ήρθε σκοτάδι, κι ήρθε σκοτάδι.

Όλα ωραία και ξεχασμένα
και στην υγειά μας τα πεπραγμένα,
όλα ωραία κι όλα σωστά
έστω κι αν ζούμε χωριστά.

Τα μεσημέρια, με την άμμο στο κορμί,
να μην χορταίνει η ψυχή μου το φιλί,
τα έκαψες γυρεύοντας τη λάμψη
ποιος θα σε κλάψει, ποιος θα σε κλάψει.

Όλα ωραία και ξεχασμένα
και στην υγειά μας τα πεπραγμένα,
όλα ωραία κι όλα σωστά
έστω κι αν ζούμε χωριστά.